Η  πρώτη  ρίψη  ατομικής βόμβας στην ανθρώπινη Ιστορία, στις 6 Αυγούστου  του 1945  στη Χιροσίμα, αποτελεί ένα σημείο καμπής. Για πρώτη  φορά ένα όπλο  στην υπηρεσία  του πολέμου  μπορεί  να έχει καταστρεπτικά  αποτελέσματα, δυνητικά  σε παγκόσμια κλίμακα. Η κληρονομιά  της κούρσας εξοπλισμών  του Β’ Παγκόσμιου  Πολέμου αποδεικνύεται έτσι πραγματικά τρομοκρατική.

Η μεταπολεμική ισορροπία ισχύος ανάμεσα στην καπιταλιστική  Αμερική και την  κομμουνιστική  ΕΣΣΔ θα στηριχθεί  στην εκατέρωθεν  απειλή  της βόμβας: Η κινητοποίηση των δύο πλευρών θα είναι οξεία, θα διέπεται όμως από τον φόβο της αντίδρασης  του άλλου. Η λεπτή αυτή  ισορροπία  θα τηρηθεί  με χειρουργική  ακρίβεια μέχρι και την πτώση  της ΕΣΣΔ. Μεγάλα τμήματα των Προϋπολογισμών θα δεσμευτούν  στην  τελειοποίηση των  πυρηνικών οπλοστασίων,  στις  μελέτες  και  τις δοκιμές. Παράλληλα,  θα αναπτυχθεί ένα φιλειρηνικό, αντιπυρηνικό  κίνημα.  Το αίτημα  του  παγκόσμιου αφοπλισμού  θα αποτελέσει  μία από  τις σταθερές του αριστερού  κινήματος,  με έμφαση  στην  περίοδο  της μεγάλης  αμφισβήτησης:  τη δεκαετία του 1960.  Πέραν των  καθεστωτικών  κυβερνήσεων και της ανατολικής κομμουνιστικής εξουσίας, ο αριστερισμός θα αναπτυχθεί, έτσι, σε πολιτισμικό επίπεδο:  Κάντε έρωτα, όχι πόλεμο! Οποία ειρωνεία, βέβαια, όταν το μαγιό μπικίνι, σύμβολο μιας απελευθέρωσης των ηθών, θα πάρει το όνομά του από το νησί στο οποίο γίνονταν  πυρηνικές δοκιμές. Η διάχυση όψεων της πολεμικής βιομηχανίας  και στον ποπ πολιτισμό θα είναι άλλη μία επίδραση της «βόμβας» στη σύγχρονη κοινωνία.

Μετά το τέλος του Ψυχρού  Πολέμου, η φιλελεύθερη ουτοπία που έδειξε να αναδύεται υποτίθεται ότι θα απέκλειε τον πυρηνικό κίνδυνο –ταυτισμένο μετά το Τσερνομπίλ με τη γραφειοκρατική κομμουνιστική  διοίκηση. Η πυρηνική απειλή έγινε χρήσιμη πυρηνική ενέργεια. Γρήγορα, ωστόσο, γεωπολιτικές αποσταθεροποιήσεις ανέδειξαν μικρούς και ανεξέλεγκτους τοπικούς παίκτες, που με τους κατάλληλους χειρισμούς απέκτησαν πυρηνικά προγράμματα. Ο κίνδυνος ενός  ατυχήματος  ξαναέγινε  επίκαιρος  μέσα από  τον βρυχηθμό ενός ποντικιού. Μια επικαιρότητα που απέκτησε και χρήσιμες για τα υποκείμενα των δυτικών Δημοκρατιών πειθαρχικές  απολήξεις.

Συναρθρώνοντας επιστήμη,  ρίσκο, ποπ  πολιτισμό  και κουλτούρες πολιτικής  αμφισβήτησης,  τα πυρηνικά όπλα αποτελούν  ένα από τα λίγα εκείνα αντικείμενα  που διά μέσου αυτών  μπορεί να ανασυγκροτηθεί η παγκόσμια Ιστορία του 20ού αιώνα.