Καταλαμβάνοντας το  95% των εξαγωγών και το ένα τέταρτο του ΑΕΠ της χώρας,  το πετρέλαιο  είναι µε διαφορά ο πιο καθοριστικός παράγοντας για την πορεία των µακροοικονοµικών δεικτών της Βενεζουέλας.  Είναι, έτσι, λογικό  το ότι η καταβαράθρωση της τιµής του βαρελιού το 2014  έδωσε µια χρυσή  ευκαιρία  στην αντιπολίτευση της κυβέρνησης Μαδούρο να εξαπολύσει επίθεση  µε όλα τα µέσα εναντίον της. Έκτατε, η Βενεζουέλα  τελεί σε κατάσταση µόνιµης  αποσταθεροποίησης, οι υποκινητές της οποίας  δέχονται  τα συγχαρητήρια των µεγάλων δυτικών ΜΜΕ, ιδίως των αµερικανικών.

Το αρχικό  έναυσµα  έδωσε το τραγικό περιστατικό  του βιασµού µίας φοιτήτριας σε πανεπιστήµιο του Σαν Κριστοµπάλ, που  ώθησε  την αντιπολίτευση, µε προεξάρχοντα τον Λεοπόλδο  Λόπεζ Μεντόζα, να ξεκινήσει  µια εκστρατεία για την  ανοµία  που  επικρατεί  στους δρόµους των πόλεων της Βενεζουέλας υπό  τον Μαδούρο.  Η αρχική  έκκληση για περαιτέρω αστυνόµευση µετατράπηκε σε κατηγορίες για «συγκάλυψη» και προστασία  των εγκληµατιών, οι οποίες  έδωσαν  στις κινητοποιήσεις έναν προσχηµατικό χαρακτήρα υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωµάτων. Ωστόσο, το εν λόγω πρόταγµα  υπήρξε πρόσκαιρο. Με τους πρώτους απόηχους του υποτετραπλασιασµού της τιµής του πετρελαίου, οι διαδηλώσεις στράφηκαν στις οικονοµικές επιδόσεις της κυβέρνησης  Μαδούρο  και στα έντονα  κρισιακά φαινόµενα που αδυνατεί να ανακόψει, παρότι τους δρόµους αρχικά κατέλαβαν  τα πιο προνοµιούχα στρώµατα της κοινωνίας, τα οποία  ελάχιστα πλήττονταν από τις καθυστερήσεις πληρωµών και τις ουρές  στα σούπερ µάρκετ. ∆οµηµένες στο πρότυπο των «διαδηλώσεων της κατσαρόλας», ενός δηµοφιλούς λατινοαµερικανικού φαινοµένου,  όπου οι ελίτ εξεγείρονται συντονισµένα κατά των αριστερών κυβερνήσεων, συνήθως µε την υποστήριξη των  ΗΠΑ, οι κινητοποιήσεις των  τελευταίων ετών στη Βενεζουέλα  έχουν οδηγήσει σε έντονες  συγκρούσεις, συχνά µε επιπτώσεις στη δηµοφιλία της κυβέρνησης. Ο Λεοπόλδο Λόπεζ, που συνιστά το ηγετικό πρόσωπο των αντιπάλων του Μαδούρο, δεν αποτελεί  όψιµο εχθρό των σοσιαλιστών.  Ηδη από αρκετά νωρίτερα, έντονη και ενεργή ήταν η συµµετοχή του ως δηµάρχου της περιοχής του Τσακάο, στο Καράκας, στο αποτυχηµένο πραξικόπηµα κατά του Ούγκο Τσάβες το 2002,  όντας µόλις 31 ετών. Μάλιστα, παρουσιάστηκε ηρωικά  από τα ξένα Μέσα τότε ως ο κύριος  υπαίτιος της απαγωγής του υπουργού Εσωτερικών, Ραµόν Ροντρίγκες Σακίν.

Από το 2014  και µετά, ο Λόπεζ παίζει καταλυτικό ρόλο στην υπονόµευση της κυβέρνησης Μαδούρο. Ακόµα κι αν δεν αναδεικνύεται στην κορυφή του ενιαίου συνασπισµού όλων  των  αντιπολιτευόµενων δυνάµεων υπό την οµπρέλα της Τράπεζας  για τη ∆ηµοκρατική Ενότητα,  η λαϊκή  βούληση  της οποίας ηγείται είναι αυτή που έχει χτίσει το αφήγηµα της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωµάτων, το οποίο αποδεικνύεται  ωφέλιµο  για τις βλέψεις  της αντιπολίτευσης.

Το προφίλ αυτό τονώθηκε από τη σύλληψή  του την ίδια χρονιά  µε κατηγορίες υποκίνησης σε τροµοκρατικές  επιθέσεις, εµπρησµούς και καταστροφή δηµόσιας περιουσίας. Ενώ η είδηση στα διεθνή Μέσα τον παρουσίασε ως φυλακισµένο αντιφρονούντα, αποσιωπήθηκαν πλήρως οι τουλάχιστον 47 δολοφονίες που αποδίδονται στα τάγµατα υπό την ηγεσία του Λόπεζ, στα θύµατα των οποίων συγκαταλέγονται το 27χρονο στέλεχος των Σοσιαλιστών  Ρόµπερτ Σέρα και η σύντροφός του, Μαρία Χερέρα. Η δολοφονία του Σέρα έγινε την περίοδο  που ηγούνταν µιας εκστρατείας καταπολέµησης του οργανωµένου εγκλήµατος στη Βενεζουέλα, χαίροντας υψηλών ποσοστών  δηµοφιλίας. Χαρακτηριστικό  είναι ότι τα δύο φέρετρα, του Σέρα και της συντρόφου του, συνοδεύθηκαν προς τον τελευταίο τους προορισµό  από  δεκάδες  πολίτες  υπό τους ήχους  συνθηµάτων κατά της µαφίας. Στελέχη της κυβέρνησης απέδωσαν τις δολοφονίες σε παραστρατιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες,  σύµφωνα µε αποκαλύψεις του Εντουαρντ Σνόουντεν,  είχαν  αποφασιστεί στην κρυφή συνδιάσκεψη διαφόρων µυστικών υπηρεσιών στη Γουαδαράµα  της Ισπανίας.

Τη βίαιη αποσταθεροποίηση συµπληρώνει ένα εσωτερικό εµπάργκο  σε καταναλωτικά αγαθά.  Από το 2014  και εντεύθεν,  έχει βρεθεί πλήθος αποθηκών ιδιοκτησίας µεγαλοεπιχειρηµατιών της Βενεζουέλας στις οποίες θησαυρίζονταν τρόφιµα, προκειµένου να δηµιουργήσουν τεχνητή σπάνιν, την οποία απέδιδαν στην κυβέρνηση Μαδούρο. Ωστόσο, καταγγελίες υποστηρίζουν ότι το µεγαλύτερο  µέρος των αγαθών έχει βρεθεί  µέσω παράνοµων εξαγωγών σε αποθήκες στη Βραζιλία και την Κολοµβία, χώρες που τα τελευταία χρόνια έχουν  εντείνει  τις διπλωµατικές τους σχέσεις µε τις ΗΠΑ. Υπέρ του τεχνητού χαρακτήρα της σπάνεως συνηγορεί και το γεγονός ότι, αφού η εκστρατεία στη βάση των «άδειων ραφιών στα σούπερ µάρκετ» κατάφερε  να δώσει τη νίκη στην αντιπολίτευση στις εκλογές της Εθνοσυνέλευσης το 2015, ξαφνικά τα ράφια ξαναγέµισαν και τα ελλείµµατα καλύφθηκαν εν µια νυκτί. Εκτοτε, οι πιέσεις στην κυβέρνηση Μαδούρο να εφαρµόσει  πολιτικές λιτότητας έχουν ενταθεί.  Παρότι οι κυβερνώντες αρνούνται πεισµατικά  αυτό το σενάριο  µέχρι στιγµής,  η ανάκαµψη των  επιχειρηµατικών και πολιτικών ελίτ που υποβαθµίστηκαν µε την Μπολιβαριανή Επανάσταση είναι εµφανής, την ίδια στιγµή που η πετρελαϊκή υποτίµηση και τα περιστατικά  διαφθοράς προκαλούν δυσεπίλυτα προβλήµατα στην κυβέρνηση της Βενεζουέλας.