Διαβάστε στην PROPAGANDA #13:

Ο τζιχαντισμός ως κράτος

Από την «Αλ Κάιντα» στο «Ισλαμικό Κράτος»
Στις 29 Ιουνίου του 2014, το «Ισλαμικό Κράτος» αυτοανακηρύχθηκε χαλιφάτο, με τον Αμπού Μπακρ Αλ Μπαγκντάντι ως χαλίφη όλων των μουσουλμάνων. Ως χαλιφάτο, διακηρύσσει ότι εκπροσωπεί, δεσμεύει και έχει θρησκευτική, πολιτική και στρατιωτική εξουσία πάνω σε όλους τους μουσουλμάνους της Γης

Τα όρια του κράτους μου είναι τα όρια των όπλων μου

«Παραμονή και επέκταση»
Με εθνικό μότο το «Παραμονή και επέκταση», το «Ισλαμικό Κράτος» συνοψίζει σε αυτές τις δύο λέξεις ένα βασικό γνώρισμα κάθε οργάνωσης που στοχεύει στην επιβίωση σε βάθος χρόνου: τη δημιουργία μιας ενιαίας και οργανωμένης εσωτερικής επικράτειας και την εξαγωγή αυτού του μοντέλου στους άλλους. Πρόκειται για μια γνωστή διεργασία, που συνόδευσε τα νεωτερικά κράτη επί μακρόν στην ιστορική τους πορεία

Καταταγείτε, μας λέγανε
Η στρατολόγηση γίνεται σε δύο επίπεδα: Σε ένα μικρότερο, αξιοποιώντας τα κενά των δυτικών χωρών, που δεν έχουν επιτρέψει τη θεσμική ένταξη των μουσουλμάνων, με την αποστολή σουνιτών ιμάμηδων σε αυτοσχέδιους χώρους λατρείας, όπου, ελεύθεροι ακόμα και από την εποπτεία της μουσουλμανικής κοινότητας, αναπαράγουν τη γραμμή του «Ισλαμικού Κράτους». Το μεγαλύτερο, ωστόσο, μέρος στρατολογείται διαδικτυακά, μέσα από ένα πολυσχιδές, υπερδραστήριο δίκτυο, που περιλαμβάνει το περιοδικό και τα βίντεο της οργάνωσης, λογαριασμούς στο twitter και διώρυγες επικοινωνίας μέσω dark web

Η χρηματοδότηση του «Ισλαμικού Κράτους»

Η ισλαμοποίηση του ριζοσπαστισμού
Μήπως, όπως έχει παρατηρήσει και ο Γάλλος σημαντικός αναλυτής Olivier Roy, δεν έχουμε να κάνουμε με τη ριζοσπαστικοποίηση του Ισλάμ, όπως θέλει να υποστηρίζει ο κυρίαρχος λόγος, αλλά πολύ περισσότερο με την «ισλαμοποίηση του ριζοσπαστισμού», δηλαδή με τον τρόπο που το Ισλάμ έρχεται να συναντηθεί με τις εκρηκτικές αντιφάσεις που διαπερνούν σήμερα τις δυτικές κοινωνίες;